Mija już kolejne lato i dalej nie ma oficjalnych wyjazdów, ale życie klubowe ma się bardzo dobrze! W tym roku pierwszym wyjazdem były tradycyjnie Zjazdy na bele czym, które odbyły się przy schronisku „Głodówka”. Zgromadziła się całkiem liczna grupa miłośników zabaw w śniegu. Tegoroczne zjazdy nie były tylko zabawą, pojawił się też walor edukacyjny – udało nam się uczestniczyć w krótkim szkoleniu zapoznającym z działaniem sprzętu lawinowego.
Śnieżna walka samców alfa.
Klasyczny kolibowy pociąg.
Widok na nasz tor zjazdowy i Tatry
A tak wyglądała kolibowa ekipa
Powitanie wiosny nas nie zawiodło! Pogoda była prawdziwie… zimowa i musieliśmy przedzierać się przez śniegi i mrozy, aby powitać nową porę roku. Pierwszego dnia sześciu śmiałków wyruszyło nocą, żeby spędzić ją w namiotach pod Magurą w Beskidzie Żywieckim. Kolejnego dnia powędrowali do schroniska Na Rysiance, żeby tam spotkać się z sobotnią ekipą i wspólnie wyruszyć do chatki na Suchej Górze, gdzie przy dźwiękach gitary witaliśmy wiosnę!
Śmiałkowie wygrzewający się pierwszej nocy przy ognisku.
Radość i satysfakcja po długim brnięciu przez zaspy. A to wszystko dla nieziemskich widoków, których niestety na Romance nie było…
Szczęśliwi wędrownicy.
Jako, że cały rok 2021 był dziwny to majówka też była niestandardowa… gdyż nie w górach. Dla odmiany ekipa kolibowa postanowiła spędzić długi weekend na spływie kajakowym Liswartą i Wartą. Pogoda niestety nie dopisała, ciepłe majowe słońce wcale nie chciało umilać wyjazdu i ciągle kryło się za chmurami. Liczne bystrza i progi wodne nie pozwalały nam się nudzić i co chwilę zmuszały do wysiadania oraz przenoszenia kajaków. Nie obyło się bez strat w postaci połamanych wioseł, dziurawego kajaka i ludzi wpadających do wody… Mimo wszystko wszyscy świetnie się bawiliśmy i chyba jeszcze bardziej niż zwykle docenialiśmy wieczorne ogniska.
Przedstawienie desperackiej próby podniesienia kajaka poprzez machanie wiosłem w powietrzu, oraz bolesna realizacja zimnej wody wlewającej się do środka :P
Kolibowe obozowisko z lotu drona.
Nie zabrakło też formacji kajakowych mających na celu urozmaicenie spływu :D
A tu przymusowy przystanek na przepchanie kajaka-składaka, który niestety nie wytrwał do końca spływu [*].
Już tradycyjne zdjęcie na ławeczce w okolicach Eliaszówki.
Widok na Tatry.
O gitarę też trzeba czasem zadbać!
Długi weekend czerwcowy postanowiliśmy spędzić w rzadko odwiedzanych przez nas Bieszczadach. Wyjazd rozpoczął się już w środę. W drodze do Ustrzyk zatrzymaliśmy się w domu rodzinnym jednej z uczestniczek. Tam zostaliśmy poczęstowani pełnym obiadem i miską rogalików. Lepszego początku wyjazdu nie mogliśmy sobie wymarzyć! Pełni sił i entuzjazmu przez następne trzy dni pokonywaliśmy szlaki i zdobywaliśmy szczyty: Tarnicę, Połoninę Wetlińską, Caryńską… A wieczory spędzaliśmy w pobliskiej karczmie na koncertach Pawła Orkisza, Aldarona i Małej Caryny.
Wspólne zdjęcie na Tarnicy.
Zdjęcie z Pawłem Orkiszem zaraz po wspólnym zaśpiewaniu jego piosenki pt. “Znajomy smak księżycówy”.
Już wkrótce pojawi się relacja z Półmetka i wyjazdu wakacyjnego. Do zobaczenia!
) z aparatem i uwieczniałeś wszystkie ciekawe momenty, inspirujące krajobrazy, czy niecodzienne pomysły kolibowiczów (I mamy nadzieję, że nadal będziesz to robił). Poświęcałeś swój czas, często kosztem studiów, aby Koliba funkcjonowała na najwyższym poziomie. Byłeś przewodnikiem dla nowych, niedoświadczonych, niekiedy zagubionych adeptów turystyki górskiej. Jesteśmy Ci niesamowicie wdzięczni za to co robiłeś jako Prezes. Gdyby nie Twoje działania, nie byłoby nas w klubie.
). Jesteś odpowiednią osobą na odpowiednim stanowisku! Trzymaj pieczę nad finansami, bo bez Ciebie, to jak bez ręki.. 
