Beskid Niski – sercom bliski!
Maj przyszedł szybciej, niż ktokolwiek mógł się spodziewać… Trzeba było się zdecydować, jakie piękne miejsce chcemy odwiedzić w tegoroczną majówkę…
Propozycje były dwie. Kajaki na Nidzie oraz kilkudniowy trekking w Beskidzie Niskim!
Jak się okazało chętnych nie brakowało i udało się zrealizować i jedną i drugą propozycję!
Dzisiaj będzie o Beskidzie Niskim!
Aby jak najdłużej cieszyć się pięknem przyrody i odkrywać owiane tajemnicą lasy Beskidu Niskiego, większa część „niskiej” ekipy wyruszyła do Dukli już w czwartek 28.04. Po pokonaniu krótkiej trasy, na której napotkaliśmy kapliczkę ze „Świętą Wodą”, dotarliśmy na Cergową, gdzie spędziliśmy noc.
Wieża widokowa, namioty i rozgwieżdżone niebo <3
29.04
Piątek przywitał nas całkiem ładną pogodą. 
Zebraliśmy namioty i ruszyliśmy w kierunku chaty Zyndranowa. Beskid Niski – teoretycznie niepozorny, jednak to właśnie tego dnia mieliśmy do pokonania dwa szczyty Piotrusia (727 m n.p.m.) oraz Ostrą (687 m n.p.m.), które niemiłosiernie dały nam w kość.
Niemniej jednak był to bardzo udany dzień. Piękna pogoda, spokojne leśne ścieżki oraz unoszący się w powietrzu zapach czosnku niedźwiedziego, były w stanie odwrócić uwagę od fizycznego zmęczenia.
Czosnek niedźwiedzi (Allium ursinum), zwany również czosnkiem cygańskim czy cebulą czarownic
Wieczór spędziliśmy w Chatce Zyndranowa. Jest to niezwykłe miejsce, w którym Gocha (wiecznie bazowa :D) na samym wstępnie poczęstowała nas pyszną fasolką po bretońsku. W tym miejscu czuliśmy się bardzo dobrze! Widać było, że ludzie, którzy opiekują się chatą, wkładają w to co robią, całe swoje serce.
Wczuwając się w klimat otaczającego nas miejsca, graliśmy na gitarach, wpatrywaliśmy się w pląsające płomienie oraz wsłuchiwaliśmy się w piosenki o górach.
30.04
Sobotni poranek przywitał nas pięknym słońcem! Jakoś specjalnie nie spieszyło się nam do wyjścia… Wspólnie zjedliśmy śniadanie i celebrowaliśmy chwilę.
Śniadanko na świeżym powietrzu
Niestety, nie mogliśmy zostać w chacie… przed nami była dość długa trasa, więc z żalem opuściliśmy Zyndranową…
Trasa minęła nam spokojnie. Po drodze mijaliśmy różne kapliczki, musieliśmy przeprawić się przez niedużą rzeczkę, pojawiły się także pierwsze cmentarze wojenne z okresu I wojny światowej. Pogoda cały czas dopisywała, więc nie mieliśmy oporów, żeby w trakcie dnia dłużej odpocząć na jednej z polanek. Na nocleg dotarliśmy do bazy namiotowej w Jasielu. Do naszej ekipy na chwilę dołączył Iwo, który kręcił się po okolicy na rowerze.
Wieczór standardowo spędziliśmy przy ognisku, tym razem jednak w towarzystwie SKPB Warszawa.
1.05
Niedzielny poranek rozpoczął się od akcji ratunkowej klubowego frisbee, które niefortunnie wleciało do pobliskiego stawu… Niestety, Artur zawiódł wszystkich i niestety nie wpadł do wody… 
Dzień upłynął nam bardzo spokojnie. Na trasie mijaliśmy kolejne cmentarze wojskowe z okresu I wojny światowej. Napotkaliśmy także poniemiecką wieżę obserwacyjną. Stalowa konstrukcja ma wysokość 12 metrów i kształt ostrosłupa trójkątnego, który zwieńczony jest na górze platformą obserwacyjną. W przeszłości z wieży rozlegał się widok na polski i słowacki Beskid Niski, a także na położone na wschodzie Bieszczady. Niestety, obecnie widok przysłaniają wyrośnięte drzewa.
Noc spędziliśmy w okolicach Przełęczy Łupkowskiej.
2.05
W poniedziałek, po uzupełnieniu zapasów wody, podzieliliśmy się na dwie grupy.
Jedna z nich poszła w dalszą trasę. Mieli oni okazję zobaczyć jak Beskid Niski powoli przechodzi w Bieszczady i jak, dzięki temu, zmienia się krajobraz.
Druga grupa miała ochotę skorzystać ze słonecznego dnia i poszła posiedzieć nad rzeką. Dzień spędzili w pobliżu Chatki na Końcu Świata. Niektórzy skorzystali z (wątpliwej przyjemności) odświeżającej kąpieli w rzece.
Wszyscy razem spotkaliśmy się w okolicach Smolnika. Po wspólnej przerwie na jedzenie ruszyliśmy na poszukiwanie sklepu.
Po uzupełnieniu zapasów i próbie podrobienia kultowej ławeczki z „Rancza” zaczęliśmy szukać miejsca na nocleg. Powoli zbliżaliśmy się do Komańczy, a na naszej drodze zaczęły pojawiać się brody.
3.05
We wtorek mieliśmy do pokonania kolejne brody. Przez dłuży czas szliśmy także wzdłuż starej, nieużywanej już trasy kolejki wąskotorowej.
Nasza wędrówka dobiegła końca w Komańczy, gdzie wsiedliśmy w pociąg do Krakowa.
Wieczór minął tradycyjnie na śpiewankach, w niedzielę słońce dalej gościło na niebie, część osób postanowiła skorzystać z okazji i bardziej zgłębić uroki Beskidu Małego.
), to każdy Kolibowicz może potwierdzić, że nie jest łatwa.
